Οι κύριες παρεμβάσεις παρουσία μη φυσιολογικών επιπέδων λιπιδίων για τη μείωση του κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου είναι οι μειώσεις της ολικής χοληστερόλης και της λιποπρωτεΐνης χαμηλής πυκνότητας (LDL) χοληστερόλης.
Ωστόσο, όλες οι μελέτες (κλινικές και επιβίωσης) έχουν δείξει ότι όταν τα αυξημένα επίπεδα ολικής και LDL χοληστερόλης μειώνονται από φάρμακα που μειώνουν τα λιπίδια, η καρδιαγγειακή θνησιμότητα και η συνολική θνησιμότητα μειώνονται κατά 30% – 40%.
Αυτό σημαίνει ότι οι περισσότεροι ασθενείς, παρά τη λήψη της καλύτερης διαθέσιμης ιατρικής φροντίδας, εξακολουθούν να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου (καρδιακή προσβολή και εγκεφαλικό).
Επί του παρόντος, τα αυξημένα επίπεδα τριγλυκεριδίων στο πλάσμα αποτελούν ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακές παθήσεις, όπως αποδεικνύεται από ένα ευρύ φάσμα δημοσιεύσεων που περιγράφουν αυτό το φαινόμενο.
